Słaby blask słabnącego księżyca słabnie, aż na łąkach pozostaje tylko nieprzenikniona czerń. Stado jeleni nieśmiało zapuszcza się w przestrzeń. Chociaż ich długie szyje pochylają się, by się pożywić, ich delikatne nogi pozostają napięte, gotowe do ucieczki. Nieopodal, błyszczące złote oczy przebijają mrok, a jedwabiste uszy sztywnieją, wyczulone na najdelikatniejsze drżenie. Tygrys zbliża się powoli, zamierzając upolować ofiarę, wyczekując chwili bezbronności. Płynnym ruchem skacze i opada na ofiarę, a jego ostre jak brzytwa kły zatapiają się głęboko w gardle jelenia. Gdy życie jelenia gaśnie, jego stado już odeszło, wyparowując w noc